در پارک شاهد کرمانشاه یادبود و مجسمه‌ای از زنی بنام فرنگیس حیدرپور به چشم می‌خورد که در جریان جنگ تحمیلی با رشادت و شجاعت خود حماسه‌ای را آفرید که بر اثر آن به شیرزن ایران شهرت یافت. زمانی که با پدر و برادرش برای تهیه غذا قصد بازگشت به روستا را دارند پدر و برادرش کشته می‌شوند و در این حین با دو سرباز عراقی درگیر و با تبر یکی را کشته و دیگری راهم با تمام تجهیزات به اسارت گرفته و به مقر فرماندهی ارتش ایران تحویل می‌دهد.

اینگونه مرزدارانی داشتیم که گیلانغرب، سرپل ذهاب، قصر شیرین و کرمانشاه وتمامی مناطق کُرد نشین غرب ایران مَردانه در برابر عراق زمان ایستادگی کردند و ذره ای از خاک ایران زمین بدست دشمن تا دندان مسلح نیفتاد. اینان در طول تاریخ کشور، هیچگاه در برابر دشمنان برای نگهداری این خاک و مرز و بوم کوتاهی نکردند و همیشه در برابر دشمنان سینه سپر کردند.

کرمانشاه؛ قلب ایران

تسلیت

.

.

.

.

.

دیشب برای چند دقیقه رفتم بیرون و لرزه به تنم افتاد و سردم شد، اومدم بغل بخاری و گرم شدم و با خودم گفتم خدایا اونهایی که خونه و زندگیشون تو زلزله نابود شده و جایی رو ندارن برن گرم شن باید به کجا پناه ببرن؟!

.

.

.

.

.

دل تنگی های امشبم؛

خوش آن بهار و بهارانی که دشت آبادی ما کوردها پر از قافله های سُرخ شقایق می شد و نو دختران کوردی پوش دنبال اسب های آبستن می دویدند و شاواش می کشیدند که استخوان داغ و خون گرمشان تشنه ی محبت بود. خوش آن تابستان هایی که مادران کورد، لب چشمه هزار بار گندم میشستند و خشکشان می کردند.

اکنون که دست های سردمان منتظر گرمای محبت شماست تا دوباره شاهد روییدن شقایق ها باشیم و در بهار دل انگیز بتوانیم میزبان شما عزیزان در کلبه ی فقیرانه ی روستاییمان میهمانی عشق برپا کنیم و اصالت قوم آریایی را به رُخ جهانیان بکشیم، دستهایتان را به هم گره زدید چون همه ایرانی هستیم و ما کورد زبانان سر تعظیم در مقابل عشق فراموش نشدنی شما فرود می آوریم.

آنقدر بزرگید و با همت و پر غرور که تجلی بیستونمان را یادآوری می کنید. خاک خسروان را خسروانی کردید و به عشق جانی دوباره بخشیدید، به فرهنگ ایران و ایرانی معنایی دوباره بخشیدید و بدانید اگر بازوان ما کوردها بهم برسد برای پایکوبی و شادی حتماً شاواش را بنام شما عزیزان فارس و ترک و لُر و بلوچ و ترکمن و مازنی و گیلکی خواهیم کشید.

پروردگارا با تمام قامتم در پیشگاهت سجده شکر به جا می آورم که در سرزمینی زندگی میکنم و زیر آسمان پُر برکتی نفس می کشم که در کنار همه ی نعمت هایت، نعمت هموطنی با مردمی با سخاوت و محبت و مهربان، که در وقت گرفتاری و زلزله و… به درستی بخشش را بخش و محبت را پخش و مهربانی را با بذل مهرورزی به مردم زلزله زده تقدیم کردند…

سپاس سپاس سپاس